Werksdag

Daar is dinge in elke huishouding wat gedoen moet word, maar niemand het ooit lus om dit te doen nie. Wat op daardie lysie is, verskil van huis tot huis – selfs in dieselfde huis van dag tot dag. Al ooit geweet die kar moet eintlik binne skoongemaak word, maar net nie lus nie? Maar op ‘n anderdag pla dit dalk nie om dit te doen nie. Wel, wat gebeur wanneer niemand ooit lus het nie? Soos die hoenderhok skoonmaak.

Soms is dit ook so dat een gesinslid ‘n werkie ophaal wat hul reken dringend gedoen moet word, maar in ‘n ander gesinslid se “departement” val, soos ‘n stukkie van die gordyn se soom wat uit is, of die gangkasdeur se skarnier wat herstel moet word. Sulke dinge kan maklik tot struweling lei – en het al meermale in ons huis!

Lank, lank gelede toe die seuns nog klein was (babas/ongebore) het ons een metode gehad om al hierdie dinge gedoen te kry. Ons het op gereelde, vasgestelde basis vergadering gehou, kompleet met notule en vorderingsverslae. Ek dink amper dit was iets soos elke tweede Maandagaand.

Elkeen van ons kon items op die aksielys byvoeg, dan het ons bespreek wie se verantwoordelikheid dit is om die volgende stap te neem. Dit het soms beteken dat ons dit vinnig Sondagaand of Maandagmiddag net voor vergadering doen, net sodat die volgende stap in die ander persoon se kamp kan val met die vergadering (soos stout skoolkinders wat hul huiswerk gou die oggend voor skool doen). Maar die werk het gedoen gekom.

In die buiteland het dinge heeltemal anders gewerk, so die vergaderings het in onbruik verval. Ons het nie eintlik daar enige stelsel gehad nie, maar dit was ook nie eintlik nodig nie. Ons het geen troeteldiere aangehou nie, doer bo in ‘n wolkekrabber gewoon, so geen tuin gehad nie… dinge was net anders.

Terug in Suid-Afrikan, met die seuns ouer en ook gereed vir verantwoordelikhede, werk die hele vergaderingstelsel net nie meer nie. Vir ‘n tydjie het ons net knorrig geraak vir mekaar as iemand neul omdat iemand anders nie hul werk doen nie (gordynsoom / deurskarnier / hoenderhok). Dis nie dat ons nie besef dit moet tog gedoen word nie, maar daar was meestal net tydsberekening-verskille. Soos iemand wat jou aan ‘n gordynsoom herinner net wanneer jy vir die eerste keer die week ‘n boek optel om bietjie te lees. Of oor die kasdeur kla op ‘n yskoue dag wanneer niemand kans sien vir werskaf nie.

Voeg daarby dat daar nie werklik tyd is in die week om dit te doen nie. Manlief is elke dag heeldag op kantoor. Ons drie doen skoolwerk. Ja, ek weet tuisskool gee mens meer ruimte vir aanpasbaarheid, maar mens kan ook nie so buigbaar wees dat daar geen tyd oor is vir skoolwerk nie! Na ‘n effe onplesierige naweek van meningsverskille het ons hard probeer dink aan ‘n nuwe oplossing. Ook een gekry:

Maandelikse werskdag. As daar enigiets is wat gedoen moet word, op gereelde basis of eenmalige instanthouding, word dit opgeskryf teen die yskasdeur. Die eerste Saterdag van elke maand mag niemand enigiets ander doen nie, na ontbyt, as om aan daardie lys te werk, totdat dit klaar gedoen is. Kom wat wil.

Gewoonlik is niemand eintlik lus nie, maar selfs dit help ‘n vreemdsoortige samehorigheid aan – ons almal werk aan dinge waarvoor ons (oorspronklik) nie eintlik lus was nie. Maar as mens nou eers eenmaal die tuinslang in die hand het en per ongeluk aspris jou familielede natspuit, dan word selfs hoenderhok skoonmaak pret! Herstelwerk aan die huis word sommer gou ‘n oomblik van onderrig, want die seuns staan tog in elk geval daar om te help. Omdat almal weet hulle kan weer ontspan na al die werk klaar is en ook weet dat dit dan klaar is vir ‘n maand, is dit goeie aansporing om dinge geDOEN te kry, sonder dat enigiemand hoef slawedrywer te speel.

As mens dan ‘n stukkende kasdeur, of soomuit-gordyn, of vuil kar raaksien deur die loop van die maand, gaan skryf jy dit maar net op die lys, en weet dit sal wel gedoen word. Sodoende mors niemand hul asem op neul en herinner nie.

Ek is redelik seker op ‘n stadium sal hierdie nie meer die ideale oplossing wees nie, en sal ons maar weer ‘n ander plan moet maak. Dan maak ons dit maar. Vir nou, werk dit vir ons!

😦 Volgende Saterdag is werksdag.

Ons top tien oomblikke wat nooit in ‘n skool sou wees nie

Vandag dink ek dis tyd vir ietsie ligs, dis immers naweek! So, hier is ons top tien skool-onmoontlike leeroomblikke. Sommige is op kamera vasgevang, ander nie. Hierdie het ook nie sommer alles in een jaar gebeur nie – dis uitgestrek oor ‘n hele paar jaar. Elke huis waar daar tuisskool is, sal sy eie unieke oomblikke hê. Daar word byvoorbeeld baie gelag oor die skool-in-nagklere, wat weer iets is wat nié in ons huis gebeur nie… maar ons wangeklede skooloomblik is nog erger!

Ek sal my leeswerk in die bad doen

Tuisskool-in-bad: lekker lees

Vir hierdie een het ons ‘n foto. Ek het my beste probeer om die foto beskaafd te maak. Dit was ‘n warm dag en Ouboet moes nog Afrikaans lees – toe besluit hy om dit sommer te doen in die bad!

Leer chemie en kaartkunde tegelyk

Ons seuns luister baie graag na die Elemente van die Periodieke Tabel liedjie deur Asap science. Mens kan dit ook doen terwyl jy besig is met kaartkunde op Seterra. Dit is dus moontlik om chemie en kaartkunde tegelykertyd te leer. Dink net hoe die onderwysers van die twee verskillende vakke sou sukkel om terselfdertyd onderrig te gee in ‘n skool!

Gaan versorg jou troeteldiere tydens pouse

Wel, dit gebeur byna elke dag. Pouse is daar om seker te maak die hond, hoenders, visse, wurms en wat ook al op daardie oomblik aan die lewe gehou word in die huis, te gaan versorg – dit kry almal aan die beweeg en buite. Kan jy jou indink as almal pouse van die skoolterrein af hardloop om te gaan kyk of Spy Chicken se poot al beter is?!

Gaan voort met dieselfde skoolwerk in ‘n ander land

Dis seker vir my een van die grootste voordele daaraan verbonde om te tuisskool wanneer dit tyd is om te verhuis. Eers kry die seuns kans om daar te wees terwyl alles rondom hulle gebeur, deel te wees van inpak, besluite neem, dinge verkoop, weggee en weggooi, sowel as die burokrasie, dan weer die uitpak, blyplek soek en burokrasie. Maar deur dit alles bly drie dinge konstant – God, die familie en skool! Vir skoolkinders is juis dít die grootste ontwrigting. Ons gaan egter net voort met die volgende bladsy van die boek wat ons in die ander land toegemaak het.

Trek uit as jy warm kry!

Wel, ons het ‘n foto hiervan, maar daar is niks wat ek kan doen om dit beskaafd te maak nie! Teen die tyd wat alle inkriminerende dele uitgesny is, is daar nie meer ‘n foto oor nie. So ek sal dit maar moet beskryf. Ek kom om die hoek met ‘n boek vir voorlees, en tref kleinboet aan in sy Adamsgewaad! Op my vraag van “hoekom?” is die antwoord doodlogies: “Dis warm.”

Een skoolklas met ouderdomme van 2 maande tot 18 jaar

Nou sluit ek nie eens die ouers in nie. Ons het ‘n hele paar van hierdie herinnerings – van planetarium tot omgewingsbewaring! Dis ook hoe mens ‘n goeie leermeester en gesoute toerleier onderskei van die minder goeies: hoe hulle dit hanteer dat almal in die klas nie dieselfde ouderdom, geloof en skoolvlak is nie. Ek onthou veral een besoek aan ‘n planetarium waar die lektor vir meer as 3 ure daarin geslaag het om almal se aandag te hou – van die kleinste kind daar, op Mamma se skoot, tot die Mamma! Hy kon met ewe veel grasie die vrae antwoord oor buiteruimse wesens, gravitasie op ander planete en beroepsmoontlikhede. Vir my is dit ‘n wonderlike ervaring om in so ‘n gemengde groep te wees en te kan sien hoe kinders wat mekaar nie noodwendig ken nie, saamwerk oor taal- en ouderdomsgrense heen.

Stel die skooluitstappie uit tot die vakansie

Mampoer-stokery

Angorabokhaar-uitstappie tydens vakansie

Dis nogal moeilik om te besluit watter van ons vakansieaktiwiteite is net vakansie en watter is eintlik opvoedkundig. Die grens is meestal so vaag. Niemand kla dat hierdie “skool” is en ons hou nou “vakansie” nie – die hele lewe is een aaneenlopende opvoedingsmoontlikheid.

Doen jou skoolwerk in die munisipale kantore

Hmmm… dis ‘n lang storie. Genoeg om te vertel dat ons eendag ons dag se skoolwerk, waterbottels en piekniekmiddagete gepak het en doodeenvoudig aangegaan het met ons skooldag, in die munisipale kantore, totdat iemand met die nodige senioriteit om sekere besluite te maak ons kon/wou sien. Ons was nie van plan om met ongedane sake daar te vertrek nie, maar ek wou ook nie ongeduldig raak omdat daar nog so baie is om te doen nie. Toe doen ons dit maar daar, terwyl ons wag.

Leer ‘n twee-en-halfjarige om met ‘n hamer te werk (bo-op die kombuistafel)

Dis tog sekerlik teen veiligheidsreëls van openbare instellings! Om ‘n onhandige klein kind ‘n regte hamer te gee, klink na waansin, maar daar is ook ‘n storie agter. Die enigste manier om te leer was dat hul dit self doen en natuurlik wou kleinboet meemaak. O ja, en hoeveel houtwerkonnies sal toelaat dat die leerder óp die tafel sit en werk?

Dis darem nie nodig om ons te verkla as onverantwoordelike ouers nie – pa het heeltyd reg by hom gesit, gereed om in te gryp en red as dit nodig sou wees.

Klim en klouter terwyl jy vir juffrou koffie maak

Dis nou al ‘n rukkie gelede. Kleinboet moes nog óp die kaste klouter om die koffie te maak (hy het dan net vir my of ouboet geroep om die kookwater in te gooi). Op skool het ek soms vir ‘n juffrou gaan tee haal in die personeelkamer, maar dit vergelyk nie daarmee nie. Hy was partymaal skoon uitasem van die stoel-rondsleep om op te klim, dan akrobatiese toertjies om ‘n kasdeur oop te maak terwyl hy reg voor dit staan. Goeie liggaamsoefening, reken ek. Boonop kry ek ‘n koffie daaruit!

Xileem-eksperiment

Nog ‘n prettige eksperiment om te doen is dié van xileem. Xileem is die weefsel binne-in die stingel van die plant wat water en opgeloste voedingstowwe vanaf die plantwortels na die res van die plant vervoer.

Dis doodeenvoudig: gooi voedselkleursel by water, vind ‘n wit (of baie ligte) blom, en hou die blom in die water aan. Na ‘n paar dae begin die blom verkleur na gelang van die kleur water waarin dit is.

Dis die ideale eksperiment om te doen as jy níé ‘n groot gemors in die kombuis wil hê die dag nie, maar nie jou seuns se opgewondenheid kan teleurstel nie as hulle die rooster bekyk en uitroep: “Jippie! Volgende is wetenskap. Watse eksperiment doen ons vandag, Mamma?”

Omdat ons al voorheen eksperimente gedoen het oor verdamping en die seuns dus bewus is daarvan, het ons die meeste van die fles se bek toegeplak met maskeerband. Dit bewys dan ook dat die plant die water opgebruik, dit verdamp nie sommer maar net nie. Boonop help dit om die blom bo water te hou.

Hopelik help hierdie ‘n haastige mamma om eendag kop bo water te hou!

Kinders verskil

Dalk dink jy nou: “Haai, oe, Blommie!” – dis mos vanselfsprekend. Maar ons het twee seuns. Hulle kom uit dieselfde genetiese poel (nature) en is in dieselfde familie grootgemaak (nurture). So hulle behoort dus redelik ooreen te kom in gedrag, reg?

Verkeerd!

Hulle is heeltemal verskillend. Een is ekstrovert, die ander introvert. Een is spaarsamig, een spandabel. Ek het reeds vertel dat hulle leerstyle nie dieselfde is nie en hulle geaardhede is SO verskillend en soms wonder ek of énigiets dieselfde is, behalwe hulle van. Hulle dink selfs in verskillende tale!

Hierdie foto is geneem in die middel van ‘n ete, boonop was hierdie geleentheid nie ‘n uitsonderlike geval nie, dis maar hoe etenstye lyk. Nou, dit is wel ‘n paar jaar gelede geneem en daar’s ook drie jaar ouderdomsverskil tussen hulle. Tog kan ek getuig dat nie veel verander van dié foto af tot nou toe nie. Is daar ‘n spoor van broodkrummels oor die tafel, kan jy sommer weet wie was daar. Stamp iemand per ongeluk ‘n glas van die kombuistoonbank af, vra niemand wie dit gedoen het nie. Ons weet. Tog, wanneer mens ‘n bal gooi, is dit daai einste mors-lomp-afstamp-kind wat die bal raakvang. Dit maak nie eintlik vir my sin nie, maar dis nou maar so.

Hoekom vertel ek hierdie alles? Dit beïnvloed elke dag se tuisskool. Een seun gaan kies ‘n afgesonderde tafel êrens in die huis om skriftelike werk te doen, die ander stertjie al agter my aan. Een vra oor die spelling van elke woord waaroor hy onseker is sodat hy nie fouteer nie, die ander skryf maar net en hoop dis reg. En om albei oor dieselfde kam te skeer sou rampspoedig wees!

Daarom berus ek my maar liewer daarby en probeer om hierdie dinge in ag te neem wanneer ek iets beplan. Op die ou end spaar dit net ons almal tyd, moeite en frustrasie. Dis byvoorbeeld meer leersaam vir die een om ‘n boek uit die biblioteek te leen oor ‘n onderwerp en al die teorieë te lees, daarom doen hy dit, waar die ander eerder op my skoot sal klouter (dit raak nou moeilik!) en luister na die praktiese implikasie vir alledaagse lewe, eerder as teorieë. Dit sou geen nut hê om die skootsitter te dwing om ook ‘n boek daaroor te lees nie – ek sou net aanhoudend moet neul en hy sal dit in elk geval nie inneem nie.

Tog dink ek daar is ‘n paar dinge waar mens maar op die swakplek kan konsentreer om dit op te bou. Die een is byvoorbeeld baie oplettend en die ander ‘n toe-oë-deur-die-wêreld dromer. Daar is gereeld ‘n stem vanaf die agtersitplek wat my maan dat die petrolvlak laag is, of herinner aan die spoedbeperking (veral op vreemde paaie). Dis die seun wat besig is om die vragmotor langs ons se onderstel te bestudeer op die snelweg, terwyl die ander seun nie eens weet daar is ‘n vragmotor óf snelweg naby nie! Juis daarom vra ek hom (die onoplettende dromer) om op die uitkyk te wees vir naambordjies wanneer ons ons op onbekende weë bevind. Want dis iets wat hy nodig het om eendag te kan funksioneer in die samelewing.

Party dae voel tuisskool maar soos watertrap. Soms is my kop bo, soms onder. Maar ek sal vir niks ter wêreld ophou watertrap solank ek ‘n keuse het nie!

Blaas ‘n blik, oftewel, gekanaliseerde energie

Daar kan baie energie wees, maar geen aksie. Dit tel wel ook vir mense, maar eintlik gaan hierdie inskrywing oor die wind. Soms kan die wind waai en waai, maar mens sien geen duidelike reaksie, byvoorbeeld ‘n waaier in ‘n groot vertrek op ‘n snikhete dag. Neem mens egter daardie selfde energie en kanaliseer dit op ‘n meer doeltreffende manier, dan skielik is daar duidelike reaksie. Dieselfde waaier geplaas dat die wind teen die plafon of muur weerkaats, of gebruik in ‘n kleiner vertrek, kan tog ‘n verskil maak.

Ons het hierdie bewys met ‘n wetenskap-eksperiment:

Jy kan nie sommer ‘n vol blik met jou asem omblaas nie

Neem ‘n toe blik blikkieskos en plaas dit op die tafel. Laat al die kinders ‘n beurt kry om so hard as moontlik te blaas en probeer om die blik om te blaas. Hulle kan selfs tesame blaas. Die blik bly staan… wel, ons kon dit nie omgeblaas kry nie.

Kanaliseer die energie

Neem nou ‘n strooitjie, ballon en rekkie. Blaas die ballon ‘n keer of twee op om die oorspronklike styfheid te verminder. Steek die strooitjie by die bek van die ballon in. Wikkel die rekkie ‘n paar maal daarom om dit stewig bymekaar te hou – nie te veel nie, anders druk dit dalk die strooitjie se opening toe!

Die strooitjie en ballon is nou die gereedskap waarmee verder gewerk gaan word.

Plaas die blik bo-op die ballon en laat die kinders weer probeer om dit om te blaas deur net gewoonweg daarteen te blaas. Dit bewys dat dit nie die feit is dat die blik op ‘n ballon staan wat die blik laat omval nie. Met die blote asem (ongekanaliseer) bly die blik steeds staan.

Resultate

Tuisskool Eksperiment – blaas ‘n blik om

Met die blik bo-op die ballon, blaas nou by die strooitjie in. Die blik val sommer maklik om! Waarom? Die energie word nou meer doeltreffend aangewend deur dit met die strooitjie tot in die ballon te kanaliseer. Die energie kan dus vermors word deur groot hoeveelhede te gebruik, maar ondoeltreffend. Of baie minder, maar doeltreffend. Dieselfde geld vir alle energie, of dit nou elektrisiteit, wind, water, of tuisskool is!

Wees daarop voorbereid dat die blik soveel keer omgeblaas gaan word dat dit induik met die vallery, en jy dit as deel van aandete moet inspan! Ook dat allerhande ander dinge ook ‘n beurt gaan kry om omgeblaas te (probeer) word.

Ons het hierdie eksperiment gedoen toe die seuns maar 6 en 3 jaar oud was. Hulle het dit vreeslik geniet en daarby ook aangeleer dat wetenskap pret is!

‘n Blom vir jou

Dié kaartjie het ek gemaak vir ‘n vriendin se verjaarsdag. O ja, dis iets waarmee ek my graag besig hou: papierkuns.

• Die riffelkarton agter is gesny in ‘n 15cm x 10 cm reghoek, dan in die helfte gevou om ‘n 7.5cm x 10 cm kaartjie te vorm
• ‘n Stukkie tuisgemaakte papier van verhuisingsbokse (dis ‘n anderdag se storie) is geskeur in ‘n grootte van ongeveer 10cm x 6cm
• Met alfabetstempels is die 40 bo in die linkerkantste hoek en die naam onder in die regterkantste hoek gedruk in goudkleurige ink
• ‘n Stukkie helderpienk sneespapier (“tissue paper”) is gesny in ‘n sirkel. Met die middelpunt van die sirkel tussen duim en wysvinger stewig saamgevat, is dit gedraai om ‘n blommetjie te vorm
• Die blompot het ek in ‘n kunswinkel gekry – daar was sommige wat heeltemal gevorm is soos ‘n miniatuur-pot, en ander in die lengte deurgesny, wat dit natuurlik baie makliker maak om te plak
• Eers is die blompot en blommetjie uitgelê op die bruin (boks) papier om te meet hoe lank die groen pypskoonmaker gesny moet word; dan is die pypskoonmaker gesny
• Dit is die maklikste om eerste die confetti-blare te plak, dan die pypskoonmaker-stingel, laastens die blompot en blommetjie
• ‘n Stukkie gekleurde papier (passende groen of pienk sou goed werk vir hierdie kaartjie) is net effens kleiner as die riffelkarton-kaartjiegesny, gevou in die helfte. Dan is die boodskap daarin geskryf. Op hierdie manier kan mens maklik net die binneblad vervang as daar ‘n fout insluip by die boodskap.
• Met die boodskap geskryf, is die binneblad dan in die kaartjie geplak. Ek vind dit die beste om net die agterkant van die regterkantste helfte van die binneblad te gom, sodat die kaartjie ‘n bladsy het om om te vou wanneer dit oopgemaak word

Hmmm… gewoonlik het my kaartjies nie koeverte nie, want hulle is te bonkig om in ‘n koevert te pas. Miskien help hierdie om iemand se kreatiwiteit aan die vloei te kry!    🙂

Deur genade uit Eden verjaag

Die meeste mense beskou die verdrywing uit die tuin van Eden as deel van Adam en Eva se straf. Maar dis nie hoe ek dit in die Bybel lees nie.

Die aand het God in die tuin kom wandel, die mens gesoek en hulle laat erken dat hulle ongehoorsaam was (gesondig het). Daarna, Gen 3:14 “Toe sê die HERE God aan die slang: Omdat jy dit gedoen het…”. Dit wat daarop volg, is tog die straf, aangedui deur die woord ‘omdat’. In vers 16 spreek Hy Eva aan, en in vers 17 Adam: “En aan die mens het Hy gesê: Omdat jy geluister het…” tot en met vers 19.

In vers 20 word vertel wat daarna gebeur het. God het dus klaar gepraat, m.a.w. klaar straf uitgedeel. En daar was nog geen sprake van uit die tuin verjaag nie. Inteendeel, God sien die mens se ondoeltreffende vyeblaarklere en betoon nogeens genade deur hulle beter te klee.

Op ‘n syspoor: God het vir Adam en Eva rokke van vel gemaak. Nou, Hy is God en Almagtig, so Hy sou kon klere van vel skep deur net te spreek. maar ek dink tog dat, omdat die Bybel spesifiek noem dat dit van vel is, ook dat God dit maak, dit beslis impliseer dat daar inderdaad ‘n dier moes sterf om die vel te voorsien waarvan hul klere gemaak is. Al het die mense dalk nie dadelik (fisies) gesterf met die eet van die verbode vrug nie (maar wel geestelik), het daar tog ‘n dood plaasgevind. Dit sal die eerste keer wees dat ‘n dier moes sterf as gevolg van die sonde van ‘n mens. Dood het dus op aarde begin.

Terug by Adam en Eva se straf. Wel, eintlik, die straf is mos nou klaar uitgedeel. God maak vir hulle klere van vel. Eers daarna, in vers 22, beskryf die Genesisverhaal die situasie so: Die mens het reeds sy hand uitgesteek na die een boom, as hy maar tog net nie ook eet van die ander boom nie!

Wat sou gebeur het as die mens van die ander boom eet? Die ander boom is die boom van die lewe, en in vers 22 word daar spesifiek genoem dat hy dan sal lewe in ewigheid. Beteken dit dat die mens se sonde sou weggewas wees? Dit sê nie so nie. Dus sou die mens vir ewig lewe met sonde.

Dit wil God beslis nie hê nie – Hy wil dat die mens ewigheid met Hom deel, wat nie kan gebeur as die mens sondig is nie. Met ander woorde, God wil vir die mens ‘n ewige lewe sonder sonde hê, sodat ons in Sy teenwoordigheid kan wees.

Daarom stuur God vir Adam en Eva in vers 23 uit die tuin, en plaas gérubs daar om die tuin, meer spesifiek, toegang tot die boom van die lewe, te bewaak. Sodoende is daar net een weg tot ewige lewe, ‘n langtermynplan: Jesus Christus.

Daarom beskou ek die verjaging uit die tuin van Eden as een van die (dalk dié) grootste betoning van genade in die hele Ou Testament. Daarsonder sou die mens vir ewig kon lewe, met sonde, dus van God verwyder vir altyd. Nou is daar net een weg tot die lewe, deur Jesus wat ons sonde wegwas, sodat ons sónder sonde en mét God die ewigheid kan deurbring.

Drukskrif: Voorskool – 1 tot 10

Daar is verskeie menings oor waar die vorming van nommers nou eintlik hoort – as Wiskunde of as skrif.

Ek stem saam met diegene wat die skryf van die nommers klassifiseer as ‘n skrifoefening. Om te weet hoeveel is agt (die betekenis van die woord) is Wiskunde; om die nommer te kan skryf, en te oefen om dit netjies te kan skryf, is skrif.

Veral kinders wat nie daarvan hou om te skryf nie, ontwikkel maklik ‘n hekel aan wiskunde wanneer wiskunde gebruik word as skrifoefening. Verder is daar nie veel nut in om ‘n hele ry 3’s, dan ‘n ry 4’s te maak elke keer voordat jy ‘n paar somme maak nie – dit word meestal net afgerammel, en help nie om netjiese skrif aan te leer nie. Nou ja, dis my storie en ek bly daarby – hierdie inskrywing is nie daar om ‘n debat aan die gang te sit nie!

So, elke mens kan gerus hul eie opinie oor die saak hê! Hier is die werksblaaie wat ek gemaak het toe ons seuns se tuisskool nog op voorskoolse vlak was:

Nommer 1

Nommer 2

Nommer 3

Nommer 4

Nommer 5

Nommer 6

Nommer 7

Nommer 8

Nommer 9

Nommer 10

Soos wat ek reeds genoem het, vind ek dat dit meer voordelig is om ‘n klein hoeveelheid skryfwerk netjies te doen as ‘n bladsy vol te skryf wat al hoe slordiger daar uitsien soos die kind al hoe minder lus is om dit te doen. Daarom is die drukstukke kort en duidelik.

Lekker tuisskool!

Drukskrif: Voorskool – U tot Z

Nadat ons minstens eenmaal die werksblaaie van al die letters en nommers gedoen het, het ons die voltooide werksblaaie in ‘n boek saamgebind en dit in daardie seun se kamer gaan neersit.

Omdat hy trots is op wat hy gedoen het, kyk hy soms daarna vir ‘n hele tydjie nadat dit voltooi is en trek soms die letters weer na met sy vinger, of met kleurpotlood bo-oor die voorheen gedoende grys potlood. Op hierdie manier word die letters deur die vakansie ingeskerp uit vrye wil, wat ‘n baie kragtige manier is van leer.

Enige prentjies wat hy nog nie ingekleur het nie, kan hy ook nou inkleur, wat ook fyn motoriese spierbeheer oefen. Beide ons seuns hou nie daarvan om in te kleur wanneer hulle moet nie, maar kleur graag in wanneer hulle lus voel om dit te doen.

Die einddoel hiervan is tweeledig: eerstens om trots te kweek op voltooide werk, tweedens om die volgende jaar se hersiening te vergemaklik. Omdat die letters nog bekend is, is daar dan minder tyd nodig om hulle weer te leer, en kan vinniger voortgegaan word met nuwe werk.

Die laaste ses letters van die alfabet:

U is vir uniform, Uniform & uniform (weer in Afrikaans, Duits en Engels)

V is vir vulkaan, Vulkan & volcano

W is vir walvis, Wal & whale

X is vir xilofoon, Xylophon & xylophone

Y is vir ys (die onmoontlikste letter om in al drie tale ‘n gewone woord voor te vind!)

Z is vir Zoeloe, Zulu & Zulu

Volgende inskrywing handel oor voorskoolse oefening van nommers!

Drukskrif: Voorskool – P tot T

Soos tekstuur gehelp het om ouboet te leer, so werk beweging weer vir kleinboet. Hy het ook die tekstuurkaarte nagetrek, maar dit was eerder agter die skootsittery aan as enigiets anders.

Vir hom het dit gehelp om die letters fisies te maak: met sy hande, met sy voete of met sy hele liggaam. Hy moes iets optel of trap of rondbeweeg om dit te máák. Of dit nou was met groot stukke karton wat in die nodige vorms gesny is, volgens Handwriting Without Tears se patroon, of met spaghetti wanneer die letter nie kurwes het nie, of selfs met swembadnoedels vir hierdie letters – hy wou dit uitpak.

Op beddegoed-wasdag het ons eers die lakens gebruik om die dag se letter uit te pak voordat dit in die wasmasjien beland het. Dis veral nuttig vir die geboogde letters, soos C, O, G en J.

Wanneer ons verby ‘n swembad gestap het, het ons eers ons voete in die water gedruk en dan letters gestap op die plaveisel langsaan – die nat voetspore vorm duidelike letters, maar word gou weer droog (so daar is geen vandalisme nie). Dieselfde geld vir ‘n stappie op die strand (of in ‘n sandput) waar die sand gelyk is, deur met hak-teen-toon voetspore, of deur een voet in die sand gesleep, die letters te stap.

Soms het ons groot letters gemaak, ‘n paar treë hoog, soos deur met ‘n stok in die grond te krap. Soms was dit kleiner, soos met gebreekte stukke ontbytkos (bv. Otees). Soms was dit plat figure, soos die voetspore of sleepmerke, soms driedimensioneel, gepak met takke, blare, klippe, kos of wasgoed. Solank dit net grootmotoriese liggaamsbeweging ingesluit het… meer soos speel as soos skool.   🙂

Die vorige vyf werksblaaie vir voorskoolse drukskrif-hoofletters, is hier beskikbaar. Hier is dan die drukstukke vir letters P tot T:

P is vir pan, Pfanne & pan (Afrikaans, Duits & Engels)

Q is vir Qatar lugredery. (Gedurende die tyd wat ons in die buiteland gewoon het, was hierdie volgens die seuns die beste lugredery, en dus vir my ‘n maklike oplossing vir die problematiese letter Q!)

R is vir reënboog, Regenbogen & rainbow

S is vir slang, Schlange & snake

T is vir tafel, Tisch & table

Volgende keer die laaste ses letters. Ek hoop dit help êrens iemand om ‘n makliker dag se tuisskool te kan geniet!